حدیث دُردکشان

 یک مصاحبه ای دیده بودم یک ماه پیش حدودا. یک خواننده ای که به تازگی مادرش را از دست داده بود و برگشته بود به صحنه اجرا. مصاحبه‌کننده گفت: تو رابطه عاشقانه‌ با مادرت داشتی.  چطور با این رنج کنار می آیی؟ چطور از آن می کاهی که موسیقی ات را اجرا کنی؟

مرد جوان چشمهایش برق زد. پشت صحنه برایش دست زدند. گفت: من دلم‌ نمیخواهد رنجم تمام شود. من درد را اینجا (دست گذاشت روی قلبش) حمل میکنم که یادم بیاورد هر لحظه از آن عشق عمیق که به او که داشتم....

صحنه های پایانی هوبیت: جنگ پنج ارتش، تاورییل پیکر بیجان کیللی را در دست گرفته و خطاب به ثارندویل میگوید: میخواهند او را خاکش بسپارند؟... اگر این عشق است من نمی‌خواهمش. این عشق را از من بگیرش...بگیرش لطفا. چرا اینقدر درد می کشم؟ ثارندویل نجوا میکند: چون عشق واقعی این شکلی است...

من نمی دانم با این درد که از روحم به جسمم رخنه کرده چه باید کنم؟ آیا می خواهمش یا نمی خواهمش

من صرفا نومیدانه دلتنگ تو و مشتاق توام و می دانم تو نیستی. می دانم و نمی دانم.