11/13/2015

بی شک چیزهایی هست که نمی دانی عزیزم. اما لزومی هم ندارد که که تا ابد یاد نگیری

هفته پیش دانشگاه جورجیا نتیجه تحقیقی را منتشر  و تئوری جدیدی طرح کرده در مورد توان خاطره سازی مغز ازغذاهای شیرین. کیس تحقیق را با تمرکز روی مزه شیرین اینجور مطرح کرده که  چطور بخش خاطره اپیزودیک در مغز می تواند از هرغذائی یک فایل بسازد و جزییاتش را آنجا ذخیره کند. مطالعه پیشنهاد میکند که حتا می شود با یادآوری مزه خاصی، دوباره همان طعم را در کام حس کرد جوری که  میل به دوباره خوردن آن غذا مرتفع شود. هدف تحقیق مسلما در خدمت افرادی است که باید/می خواهند مصرف انواع قندها را در رژیم روزانه اشان کم کنند.
جدا از آنچه که دغدغه تیم پژوهنده است، من به فایلهای مختومه ای فکر میکنم از طعم غذاها و چاشنی هایی که به روزگاری و جایی با کسی/کسانی مزه کرده ام و حتما در بسیاری مواقع احساس خیلی خوبی داشته ام هم. و خب بعد و بعدتر که چندین بار زمین چنان دور خورشید گشت و آنجور که گذشت، خاطره آن مزه ها حواشی اتفاق اصلی مسببشان چنان انتخابی و گاهی هم ناخود آگاه در فایلهای هزارتوی مغزم گم شد گویی که رها شدن صدای خنده ای در خلاء.
به دلیل تازه بودن این مطالعه، مثل خود گروه محققانش من هم هنوز نمی دانم آن سلولهای عصبی کوچکی که طعم کیک یا مربایی چشیده شده در روزگاران بسیار دور را در دل خود حمل می کنند دقیقا کجا نشسته اند و مارکرهای رویشان چیست؟ 
نمی دانم چقدرو تا کجای عمرشان حاضرند سماجت به خرج بدهند تا  فایل خاطره ای از هنگام آب شدن یک تکه شکلات روی زبانم یا بلعیدن یک بیسکوییت سبوس دار که  گره خورده با خاطراتی از حس خوشبخت بودن/بدبخت بودن آن زمین و آن زمان را از دست ندهند. حتا لابد میترسند که مبادا روزی خاطره ای را ازشان بخواهم و پیدایش نکنم و آن تکه از نورون های مغزم را سرزنش کنم که چرا بایگان خوبی نبوده اند و سهل انگاری کرده اند.
طفلی ها.غافلند از اینکه من اگر می دانستم دقیقا اسمشان چیست و در کدام فضای چند بعدی لابیرنت مغزم نشسته اند، اولین کاری که میکردم پختن تارت زردآلوی معروفم بود! بعد که پخت و خنک شد تارت را کنار قهوه دست ساب خاچیک میگذاشتم. روی لایه برشته بالایی تارت با نوک چاقوی نان بُری برایشان پیغام می گذاشتم: ببین منو! رهاش کن بره رییس... کلیشه است؟ باشد. همه ما در طول عمرمان گاهی به کلیشه ها احتیاج داریم. حتا مجموعه خوش مزه ام را آنقدر با محبت نگاه می کردم که مطمئن شوم همه بر و بچز نورونهای  ساکن اعصاب مردمک چشمم  پیام را کاملا دریافته و تفهیم شده اند تا به بچه های ساکن بخش مموری اپیزودیک ابلاغ کنند. همچنان مستحضرید هم که همه ما در طول عمرمان گاهی به مرخصی های طولانی مدت منتج به توفیق انفصال از خدمت احتیاج داریم.

No comments: