آدمهائی که فقط و فقط وقتی به رویاهاشان می رسند با دور و اطرافشان آشتی می کنند و لبخند تحویل می دهند و نازی و الهی و عزیزم می گویند و به جز این در هر سطح از ناکامی و سختی باشند دیگر چشم دیدن باقی جهان را ندارند چه برسد به تحمل آرام بودن کسی یا لبخند داشتن دیگری یا افسرده نبودن دوست و دشمنشان، ازمن یکی دور باشند لطفا.
حسن خلق وابسته به داشته ها و همدلی و رفاقت متغیر به میزان خوشبختی شخصی را نخواستم من چون به کارم نمی آید. پیشکش صاحبان و مصرف کنندگانش
No comments:
Post a Comment