جاودان بر اسبِ يال افشانِ زردش مي‌چمد

 خلاف هر سال, این پاییز بود که غافلگیرم کرد... نه که منتظرش نبودم , سرم گرم زندگی بود... هست. 

سودازدگی و نازک بودگی و خیال و فرط  تاثیر از کلمات و بافه لاینقطع رویا و گریز به حال آدمهای اطراف و داستانهای گذشته, اینجور که معلوم است نسبت عکس با کیفیت فعل ''زندگی کردن'' دارد. هر وقت جای خیلی چیزها خالی است سودا و وهم و حباب جاها را پر میکند.

سرم گرم زندگی است و پاییز همچنان فصل من است . این بار اما خودش چانه ام را برگرداند که رسیدنش را ببینم و سینه پر کنم از هوای سرخ و آبی اش . و البته و با شگفتی : بدون حزن و حریق غمناک شعرها و یادها. رسیدنش به این گونه, به که چه مبارک است