آن عنوان بالا، همچنین این لینک تقدیم است به کاربری که مومنانه و پیگیر و به تناوب می آید و اینجا کامنتهای عصبانی می گذارد.
کاربر جان: این کامنت آخری را که طی آن مرا به دروغگویی متهم کرده بودید، به عنوان اسپم نشانه گذاری کردم، نمی دانم چرا بلاگر زد از دم کامنتهای جنابعالی را پراند. صادقانه بگویم چندان متاسف نیستم ولی در هر حال، خواستم ضمن تقدیر از پیگیری و تهور شما در گذاشتن کامنت، در یک پاراگراف کوتاه، دوستانه متذکر بشوم که من موظف به مراقبت از احساس شما نیستم. اگر به نظرت نوشته های این وبلاگ رنگ دروغ یا پز یا شعار دارد؛ این پاسخ من به شما یک بار برای همیشه:
یک سری از خوانندگان اینجا، من را در دنیای بیرون هم دیدند و می بینند. اصلا یک سری از دوستان نزدیک من در سراسر این دنیا که اتفاقا جای گرد و کوچکی است از طریق همین مدیوم با من معاشر شدند. اگر آنها که واقعی و لمس شدنی و شنیدنی و دیدنی اند، روزی برگردند و به من نقل به مضمون کامنتهای جنابعالی بگویند که "دروغ می گویم"، "شعار می دهم"، "دلتنگ وطن نیستم پس آدم مزخرفی ام"، "مقایسه کرده ام ایران را با فلان ابرقو و به من گیلک زاده چه مربوط کی کجا چه می کند"، "خیلی بیربط گفته ام اصلا که کشتی هایم را وقت مهاجرت سوزاندم و دل یکدله کردم" ( خودمانیم، انصافا اینهمه پیگیری منتقدانه که شما داشته ای طی سالیان آن هم علیه یک آدم ناشناس جای مطالعه و بسی تحقیق دارد) هر چه که خلاصه شما در این مدت وقتت را صرف کردی و آمدی اینجا برای من نوشتی؛ اگر زمانی رسید و آنها چنین حرفهایی به من گفتند، صرفا آن وقت است که من روی محتوا و دلایل کامنتهای شما هم فکر می کنم چون کلا که مردم خیلی چیزها می گویند و وقت آدمی خیلی محدود است بخواهد به تک تک آنها رسیدگی کند و پاسخگو باشد و هی خودش را اصلاح کند!
خلاصه کنم.تا رسیدن آن روز، صرفا آنچه که در این نوشته تقدیم شما شد کفایت می کند.
کاش همه ما، همگی ما در کنار هم آدم بشویم.
کاربر جان: این کامنت آخری را که طی آن مرا به دروغگویی متهم کرده بودید، به عنوان اسپم نشانه گذاری کردم، نمی دانم چرا بلاگر زد از دم کامنتهای جنابعالی را پراند. صادقانه بگویم چندان متاسف نیستم ولی در هر حال، خواستم ضمن تقدیر از پیگیری و تهور شما در گذاشتن کامنت، در یک پاراگراف کوتاه، دوستانه متذکر بشوم که من موظف به مراقبت از احساس شما نیستم. اگر به نظرت نوشته های این وبلاگ رنگ دروغ یا پز یا شعار دارد؛ این پاسخ من به شما یک بار برای همیشه:
یک سری از خوانندگان اینجا، من را در دنیای بیرون هم دیدند و می بینند. اصلا یک سری از دوستان نزدیک من در سراسر این دنیا که اتفاقا جای گرد و کوچکی است از طریق همین مدیوم با من معاشر شدند. اگر آنها که واقعی و لمس شدنی و شنیدنی و دیدنی اند، روزی برگردند و به من نقل به مضمون کامنتهای جنابعالی بگویند که "دروغ می گویم"، "شعار می دهم"، "دلتنگ وطن نیستم پس آدم مزخرفی ام"، "مقایسه کرده ام ایران را با فلان ابرقو و به من گیلک زاده چه مربوط کی کجا چه می کند"، "خیلی بیربط گفته ام اصلا که کشتی هایم را وقت مهاجرت سوزاندم و دل یکدله کردم" ( خودمانیم، انصافا اینهمه پیگیری منتقدانه که شما داشته ای طی سالیان آن هم علیه یک آدم ناشناس جای مطالعه و بسی تحقیق دارد) هر چه که خلاصه شما در این مدت وقتت را صرف کردی و آمدی اینجا برای من نوشتی؛ اگر زمانی رسید و آنها چنین حرفهایی به من گفتند، صرفا آن وقت است که من روی محتوا و دلایل کامنتهای شما هم فکر می کنم چون کلا که مردم خیلی چیزها می گویند و وقت آدمی خیلی محدود است بخواهد به تک تک آنها رسیدگی کند و پاسخگو باشد و هی خودش را اصلاح کند!
خلاصه کنم.تا رسیدن آن روز، صرفا آنچه که در این نوشته تقدیم شما شد کفایت می کند.
کاش همه ما، همگی ما در کنار هم آدم بشویم.
2 comments:
ملت همون باید برن چس ناله های بقیه رو بخونن صبح تا شب! من خودم هم یه دوره ای اونجوری بودم، فکر میکردم هرکی همه ش می ناله ته واقعیته و خیلی هم خفنه و بقیه یا خالی می بندن یا آدمای سرخوش و درپیتی هستن!!
یه روز برادرم بهم گفت ببین، ناراحت بودن و ناله کردن و اینا هیج نشونه ی خفنی نیست، شاد بودن اتفاقا خفنه چون انرژی می بره اینکه زندگیتو جوری بکنی که می خوای! واسه همینم هست که از بین اون همه وبلاگی که می خوندم فقط همین یه دونه رو می خونم هنوز بعد چندین سال، چون بهم امید می ده که منم تو راهم و یه روزی به جایی که می خوام می رسم، تا اون موقع هم جای نق زدن از چیزای کوچیک سعی می کنم لذت ببرم!
مرسی! :)
:)از شنیدنش خوشحالم
Post a Comment