قلبی که دوستش بدارند ...

از افتان و خیزان این پست و بلند دنیا، هجمه خبرخون و عصبیت، رفتن، بریدن،تمام شدن... پس  ِ هر چه کم است و نیست یا هست و زیادی است ...

من همچنان به وضوح میبینم که کیفیتی وجود دارد از دوست داشته شدن، همان *عاشقانه آرام، که زخم این همه را تشفی می دهد...که از رنج آن میکاهد 

*در مقدمه مقاله عشق کافی نیست خواندم که جان لنون حدود پنجاه سال پیش گفته بود ''عشق همه آن چیزیست که  نیازش داری''  و این در حالی بود که هر دو همسرش را کتک زد، یکی از کودکانش را ترک کرد، بی رحمانه و با الفاظ هوموفوبیک به مدیربرنامه یهودی و همجنسگرایش تاخت و یک گروه فیلمبرداری را واداشت تا کل یک روز از او در حالی که برهنه روی تخت فقط دراز کشیده فیلم بگیرند ...سی سال بعد بود که ترنت رزنر ترانه عشق کافی نیست را نوشت...

برای همین روی خُلص مودت، روی آرام بودن دوست داشته شدنی  تاکید کردم که سبب التیام است ...