از بین همه چیزهایی که فرهنگ گودر در روزگار طلاییش به من آموخت، ابراز حس ساموار را؛ ساموارگی را بشتر عزیز می دارم. اینکه بی شرط و بی چون و قید، دوست داشته باشی هر چه را ازسوی آنکه دوستش داری. کلیت خودش را در کل دوست داشته باشی و بیخیال جزییات و خرده ها، ساده بگویی ''لایک'' در برابر و برای معدود آدمهائی که هر چه را از خودشان به معرض دید بگذارند تو دوست خواهی داشت. تو دوست خواهی داشت چنان که زیر و بالا نمیکنی، اندازه نمیزنی، مهم هم نیست دیگران خوششان آمده یا نه. تو و فقط تو چون او را دوستش
داری، هر عکسی که دوست دارد را، هر آهنگی که گوش میکند را، هر احوالی که
از خودش شرح میدهد را، خوبش را ، بدش را، درست و خراب و بیمارش را دوست
داری. و دوست داشتنت را در یک فضای عمومی میگوئی به بانگ بلند
...
No comments:
Post a Comment