همین الان که هیچکس در این حوالی هم حال من نیست

از آن صبحهای برفی لعنتی ای است که من می بایست ماگ قرمزم دستم می بود. که تابلرون طلایی نصفه ام کنارم . پشت میز آشپزخانه . که حرف می زدم ... که ساکت می ماندم ... ولی روبروی مادرم ... مادرم ...